if there were nothing else

nĭhil, or (ante-class. and post-Aug.) contr. nīl, n. indecl.; and nĭhĭlum, or contr. nīlum, i, n. [ne-hilum, not the least; v. hilum].

nĭhil, nothing:

nihil est agriculturā melius, nihil uberius,

Cic. Off. 1, 42, 151:

de re publicā nihil loquebantur,

id. Q. Fr. 3, 8, 4.—

Nihil agere, to accomplish nothing:

nil agis,

Plaut. Trin. 4, 2, 134:

nihil agis dolor! quamvis sis molestus, numquam te esse confitebor malum,

Cic. Tusc. 2, 25, 61:

nihil ergo agebat Q. Maximus? nihil L. Paulus? ceteri senes nihil agebant?

id. Sen. 6, 15; id. Rosc. Am. 45, 131; Hor. S. 1, 9, 15; Luc. 7, 809; Vell. 2, 66, 3.—In like manner, nihil per aliquem (sc. agere):

nihil per Senatum, multa et magna per populum et absente populo et invito,

Cic. Phil. 1, 2, 6; Tac. Agr. 19.—

Of persons:

victor, quo nihil erat moderatius,

Cic. Fam. 4, 4, 2:

ita tibi persuadeas, mihi te carius nihil fuisse,

id. ib. 14, 3, 5:

nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,

id. Part. 17, 57; Tac. H. 1, 79; Nep. Alcib. 1, 1.—

Nihil, nec.. nec (without destroying the negation):

nihil me nec subterfugere voluisse reticendo, nec obscurare dicendo,

Cic. Clu. 1, 1; v. neque.—

Nihil non, everything:

nihil non ad rationem dirigebat,

Cic. Brut. 37, 140:

nihil non arroget armis,

Hor. A. P. 122; Nep. Att. 19, 3.—

Non nihil and haud nihil, something, somewhat:

non nihil, ut in tantis malis, est profectum,

Cic. Fam. 12, 2, 2:

non nihil me consolatur, cum recordor,

id. ib. 4, 14, 2:

haud nihil,

Ter. Eun. 4, 2, 13:

haud nihil ambigam,

I may be somewhat in doubt, Liv. 1, 3.—

Nihil quidquam or nihil unum, nothing whatever, nothing at all:

nil ego tibi hodie consili quicquam dabo,

Plaut. Bacch. 4, 9, 113:

sine studio nihil quidquam egregium nemo umquam assequetur,

Cic. de Or. 1, 30, 134:

Rhodiis ut nihil unum insigne, ita omnis generis dona dedit,

Liv. 41, 20, 7:

si nihil aliud,

if there were nothing else, id. 3, 19, 7; 30, 35, 8.—

With gen.:

nihil mali,

Cic. Att. 8, 4, 2:

nihil novi,

id. Fam. 2, 14, 1:

nihil humanarum rerum,

id. Red. Quir. 5, 1:

nihil est lucri quod me hodie facere mavelim, quam,

Plaut. Bacch. 4, 8, 18.—Adjectives also, of the second declension as well as of the third, are not unfrequently joined to nihil in the same case, as nihil honestum, lautum, forte, illustre:

nihil exspectatione vestrā dignum dico,

Cic. de Or. 1, 31, 137.—

Nihil, or mhil aliud, with nisi, quam, praeter, praeterquam, etc., nothing else than, nothing except, nothing but:

tu, quantus quantus, nihil nisi sapientia es,

Ter. Ad. 3, 3, 40:

amare nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames,

Cic. Lael. 27, 100:

si nihil aliud fecerunt, nisi rem detulerunt, etc.,

id. Rosc. Am. 37, 108:

ut nihil aliud, quam de hoste cogitet,

id. Imp. Pomp. 22, 64:

nihil tibi deest praeter voluntatem,

nothing except, id. Fam. 4, 7, 3:

puto te existimare, me ex his miseriis nihil aliud quaerere, nisi ut homines intellegant, etc.,

id. ib. 2, 16:

qui nihil praeterquam de vitā cogitarent, Auct. B. Alex. 8.—Sometimes, in this connection, elliptically: Herdonius, si nihil aliud, hostem se fatendo prope denuntiavit, ut, etc.,

Liv. 3, 19, 6:

si nihil aliud, vulneribus certe ferrum hostile hebetarent,

id. 30, 35, 8:

illā quidem nocte nihil praeterquam vigilatum est in urbe,

id. 3, 26; Suet. Aug. 83.—Hence, as adv.: nihil aliud quam, only:

nihil aliud quam prendere prohibito,

Liv. 2, 29, 4:

is intromissus in castra nihil aliud quam hoc narrāsse fertur,

id. 2, 32, 8:

nihil aliud quam in populationibus res fuit,

id. 2, 49, 9 al. —

Nihil... quin or quominus, nothing whereby: nihil praetermisi... quin Pompeium a Caesaris conjunctione avocarem, I have omitted nothing that might separate, Cic. Phil. 2, 10, 23:

nihil moror, quominus decemviratu abeam,

Liv. 3, 54:

nihil facere oportet, quominus excedat, etc.,

Cels. 3, 27, 4.—

Nihil est quod, cur, quamobrem, etc., there is no reason why I ( you, etc.) need not:

nihil est jam, quod tu mihi succenseas,

Plaut. Merc. 2, 2, 46:

nihil est, quod adventum nostrum extimescas,

Cic. Fam. 9, 26, 4:

sed ego nunc nil est, cur me morer,

Plaut. Poen. 4, 2, 102:

nihil est, cur advenientibus te offerre gestias,

Cic. Fam. 6, 20, 1:

nihil excogitem, quamobrem Oppianico damnari necesse sit?

id. Clu. 26, 70.—

Nihil est, ut, there is nothing that:

nihil fuit in Catulis, ut eos exquisito judicio putares uti litterarum,

Cic. Off. 1, 37, 133.—

Nihil est, it is of no use, to no purpose, in vain:

at ego ab hac puerum reposcam, ne mox infitias eat. Nihil est. Nam ipsa haec ultro, ut factum est, fecit omnem rem palam,

Plaut. Truc. 4, 3, 76: at nihil est, ignotum ad illum mittere: operam luseris. id. Capt. 2, 2, 94; Hor. S. 2, 3, 6.—In a question:

usque adeo nihil est, quod nostra infantia caelum hausit Aventini?

Juv. 3, 84.—

Nihil ad me (sc. pertinet):

recte an secus, nihil ad nos: aut si ad nos, nihil ad hoc tempus,

Cic. Pis. 28, 68; cf. Ter. And. 1, 2, 16; also, nihil ad, nothing to, nothing in comparison with:

nihil ad Persium,

Cic. de Or. 2, 6, 25; id. Leg. 1, 2, 6:

nihil ad tuum equitatum, Caesar, sed ex eis, quos habuit, electos,

id. Deiot. 8, 24.—

Nihil minus, nothing less so, i. e. by no means, not at all:

cadit ergo in virum bonum mentiri, fallere? nihil minus,

Cic. Off. 3, 20, 81:

an Gallos existimatis hic versari animo demisso atque humili? nihil vero minus,

id. Font. 11, 23.—

Nihil dum, nothing as yet:

quamquam nihil dum audieramus, nec ubi esses, nec, etc.,

Cic. Fam. 12, 7, 2; id. Att. 7, 12, 4.—

Nihil mihi cum illo est, I have nothing to do with him:

tecum nihil rei nobis Demipho est,

Ter. Phorm. 2, 3, 74; Ov. F 2, 308.—

Nihil esse, to be nothing or nobody, to have no power, to be of no use, Cic. Div. in Caecil. 14, 47; id. Fam. 7, 27, 2; 7, 33, 1; Ter. And. 2, 1, 14:

aliquem nihil putare,

to esteem meanly, Cic. Sest. 53, 114 (B. and K. nihili):

accepimus eum nihil hominis esse,

a worthless fellow, id. Tusc. 3, 32, 77; but de Attio Dionysio nihil puto esse, nothing about him, i. e. no news of him, id. Fam. 12, 30, 5.—

Aut nihil aut paulum, little or nothing (Gr. oligon ê ouden):

aut nihil aut paulo cui tum concedere digna,

Cat. 68, 131.—

Adverb.

Not (as a strengthened non), in nothing, in no respect, not at all:

me nihil poenitet,

Plaut. Bacch. 5, 2, 63; id. Mil. 4, 2, 16:

conjecturā nihil opus est,

Cic. Rosc. Am. 37, 107; Ter. And. 4, 1, 14:

beneficio isto legis nihil utitur,

Cic. Agr. 2, 23, 61:

de fratre nihil ego te accusavi,

id. Fam. 14, 1, 4:

Thebani nihil moti sunt,

Liv. 42, 46; 3, 65; 6, 38; 49; Sall. C. 16, 5:

nihil miror,

Quint. 2, 17, 15; 6, 1, 38.—

To no purpose, in vain:

herele hanc quidem Nihil tu amassis: mihi haec desponsa est,

Plaut. Mil. 4, 2, 16.—

For no reason: quorsum tandem aut cur ista quaeris? M Nihil sane, nisi ne nimis diligenter anquiras, Cic. Leg. 1, 1, 4. —

nĭhĭlum, i (contr. form nīlum, Lucr. 1, 159; Hor. S. 1, 5, 67), n., nothing:

erit aliquid, quod aut ex nihilo oriatur, aut in nihilum subito occidat,

Cic. Div. 2, 16, 37:

ut de nihilo quippiam fiat,

id. Fat. 9, 18:

interire in nihilum,

id. Ac. 1, 7, 27:

venire ad nihilum,

id. Fam. 11, 12, 1:

ad nihilum recidere,

id. Phil. 7, 8, 27: quam mihi ista pro nihilol id. Att. 14, 9, 1:

aliquid pro nihilo putare,

id. Div. in Caecil. 7, 24; cf. id. Verr. 2, 2, 16, § 40.—

Nihili, of no value, worthless:

quem putamus esse non hili, dicimus nihili,

Varr. L. L. 10, § 81 Müll.; cf.: nihili, qui nec hili quidem est. Paul. ex Fest. p. 175 Müll.:

unde is nihili? ubi fuisti?

Plaut. Cas. 2, 3, 29: nihili est autem suum Qui officium facere immemor est. id. Ps. 4, 7, 2:

homo nihili factus,

unmanned, id. Mil. 5, 16.—Hence, nihili pendere or facere, to esteem as nothing, Plaut. Men. 5, 7, 4; id. Ps. 4, 7, 1; Ter. Eun. 1, 2, 14.—

De nihilo, for nothing, without cause or reason, Plaut. Curc. 4, 1, 17:

mali rem exempli esse, de nihilo hospites corripi,

Liv. 34, 61; 30, 29.—

Nihilo, with compp., by nothing, no: nihilo pluris, quam si, etc., no more than if, etc., Plaut. Bacch. 3, 4, 21:

nihilo minus,

id. Men. 5, 5, 49:

Phaedriae esse nilo minus amicum quam Antiphoni,

Ter. Phorm. 4, 2, 7 (but minus nihilo, less than nothing, id. ib. 3, 3, 2):

nihilo benevolentior,

Cic. Fam. 3, 12, 4:

nihilo major,

id. ib. 6, 3, 4:

nihilo tamen setius,

Caes. B. G. 5, 4 and 7:

nihil segnius,

Liv. 6, 38.—Esp. as adv.: nĭhĭlō mĭnus, or, in one word, nĭhĭlōmĭnus, none the less, no less, nevertheless, notwith standing.

In gen.:

minus dolendum fuit re non perfectā, sed puniendum certe nihilo minus,

Cic. Mil. 7, 19; id. Phil. 5, 9, 26; Quint. 8, 3, 85.—

With si, etsi, quamvis, quamquam, ut, etc.:

in iis rebus, quae nihilo minus, ut ego absim, confici possunt,

Cic. Fam. 10, 2, 2:

nihilo minus eloquentiae studendum est, etsi ea quidam perverse abutuntur,

id. Inv. 1, 4, 5; Caes. B. C. 3, 17:

alia sunt, quae quamvis nolit accidere, nihilominus laudat,

Sen. Ep. 66, 44:

si nihil fiet, nihilominus, etc.,

Cato, R. R. 39, 2.—

Strengthened by tamen:

nihilominus ego hoc faciam tamen,

Ter. Heaut. 5, 3, 10; Cic. Fam. 4, 13, 5; Caes. B. C. 3, 17.—

Nihilo aliter, no otherwise:

ego isti nihilo sum aliter ac fui,

Ter. Phorm. 3, 2, 45.—

Transf., adverb., for non, not, by no means:

nihilum metuenda timere,

Hor. S. 2, 3, 53. —

nīl, nothing, no (rare and mostly poet.;

in Cic. not at all): nil intra est oleam, nil extra est in nuce durum,

Hor. Ep. 2, 1, 31; id. C. 4, 4, 73:

nil sanguinis,

no drop of blood, Ov. M. 13, 266:

nil sui,

nothing proper, id. ib. 3, 435; Vulg. Prov. 10, 2 (in Caes. B. G. 5, 29, the true reading is nihil):

hoc ridere meum, tam nil, nulla tibi vendo Iliade,

such a trifle, Pers. 1, 122.—

Transf. as adv., not at all, by no means:

nil opus est verbis,

Lucr. 5, 263:

ut nil umor abundet,

id. 5, 265; 1, 266:

nil pictis timidus navita puppibus Fidit,

Hor. C. 1, 14, 14.—

nīlum, abl. nīlo, nothing (Lucretian):

ad nilum revorti,

Lucr. 1, 237; so id. 1, 673; 791; 797; 2, 756;

864: nil igitur fieri de nilo posse,

id. 1, 205; 266.

nĭhil, or (ante-class. and post-Aug.) contr. nīl, n. indecl.; and nĭhĭlum, or contr. nīlum, i, n. [ne-hilum, not the least; v. hilum].

nĭhil, nothing:

nihil est agriculturā melius, nihil uberius,

Cic. Off. 1, 42, 151:

de re publicā nihil loquebantur,

id. Q. Fr. 3, 8, 4.—

Nihil agere, to accomplish nothing:

nil agis,

Plaut. Trin. 4, 2, 134:

nihil agis dolor! quamvis sis molestus, numquam te esse confitebor malum,

Cic. Tusc. 2, 25, 61:

nihil ergo agebat Q. Maximus? nihil L. Paulus? ceteri senes nihil agebant?

id. Sen. 6, 15; id. Rosc. Am. 45, 131; Hor. S. 1, 9, 15; Luc. 7, 809; Vell. 2, 66, 3.—In like manner, nihil per aliquem (sc. agere):

nihil per Senatum, multa et magna per populum et absente populo et invito,

Cic. Phil. 1, 2, 6; Tac. Agr. 19.—

Of persons:

victor, quo nihil erat moderatius,

Cic. Fam. 4, 4, 2:

ita tibi persuadeas, mihi te carius nihil fuisse,

id. ib. 14, 3, 5:

nihil est tam miserabile, quam ex beato miser,

id. Part. 17, 57; Tac. H. 1, 79; Nep. Alcib. 1, 1.—

Nihil, nec.. nec (without destroying the negation):

nihil me nec subterfugere voluisse reticendo, nec obscurare dicendo,

Cic. Clu. 1, 1; v. neque.—

Nihil non, everything:

nihil non ad rationem dirigebat,

Cic. Brut. 37, 140:

nihil non arroget armis,

Hor. A. P. 122; Nep. Att. 19, 3.—

Non nihil and haud nihil, something, somewhat:

non nihil, ut in tantis malis, est profectum,

Cic. Fam. 12, 2, 2:

non nihil me consolatur, cum recordor,

id. ib. 4, 14, 2:

haud nihil,

Ter. Eun. 4, 2, 13:

haud nihil ambigam,

I may be somewhat in doubt, Liv. 1, 3.—

Nihil quidquam or nihil unum, nothing whatever, nothing at all:

nil ego tibi hodie consili quicquam dabo,

Plaut. Bacch. 4, 9, 113:

sine studio nihil quidquam egregium nemo umquam assequetur,

Cic. de Or. 1, 30, 134:

Rhodiis ut nihil unum insigne, ita omnis generis dona dedit,

Liv. 41, 20, 7:

si nihil aliud,

if there were nothing else, id. 3, 19, 7; 30, 35, 8.—

With gen.:

nihil mali,

Cic. Att. 8, 4, 2:

nihil novi,

id. Fam. 2, 14, 1:

nihil humanarum rerum,

id. Red. Quir. 5, 1:

nihil est lucri quod me hodie facere mavelim, quam,

Plaut. Bacch. 4, 8, 18.—Adjectives also, of the second declension as well as of the third, are not unfrequently joined to nihil in the same case, as nihil honestum, lautum, forte, illustre:

nihil exspectatione vestrā dignum dico,

Cic. de Or. 1, 31, 137.—

Nihil, or mhil aliud, with nisi, quam, praeter, praeterquam, etc., nothing else than, nothing except, nothing but:

tu, quantus quantus, nihil nisi sapientia es,

Ter. Ad. 3, 3, 40:

amare nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames,

Cic. Lael. 27, 100:

si nihil aliud fecerunt, nisi rem detulerunt, etc.,

id. Rosc. Am. 37, 108:

ut nihil aliud, quam de hoste cogitet,

id. Imp. Pomp. 22, 64:

nihil tibi deest praeter voluntatem,

nothing except, id. Fam. 4, 7, 3:

puto te existimare, me ex his miseriis nihil aliud quaerere, nisi ut homines intellegant, etc.,

id. ib. 2, 16:

qui nihil praeterquam de vitā cogitarent, Auct. B. Alex. 8.—Sometimes, in this connection, elliptically: Herdonius, si nihil aliud, hostem se fatendo prope denuntiavit, ut, etc.,

Liv. 3, 19, 6:

si nihil aliud, vulneribus certe ferrum hostile hebetarent,

id. 30, 35, 8:

illā quidem nocte nihil praeterquam vigilatum est in urbe,

id. 3, 26; Suet. Aug. 83.—Hence, as adv.: nihil aliud quam, only:

nihil aliud quam prendere prohibito,

Liv. 2, 29, 4:

is intromissus in castra nihil aliud quam hoc narrāsse fertur,

id. 2, 32, 8:

nihil aliud quam in populationibus res fuit,

id. 2, 49, 9 al. —

Nihil... quin or quominus, nothing whereby: nihil praetermisi... quin Pompeium a Caesaris conjunctione avocarem, I have omitted nothing that might separate, Cic. Phil. 2, 10, 23:

nihil moror, quominus decemviratu abeam,

Liv. 3, 54:

nihil facere oportet, quominus excedat, etc.,

Cels. 3, 27, 4.—

Nihil est quod, cur, quamobrem, etc., there is no reason why I ( you, etc.) need not:

nihil est jam, quod tu mihi succenseas,

Plaut. Merc. 2, 2, 46:

nihil est, quod adventum nostrum extimescas,

Cic. Fam. 9, 26, 4:

sed ego nunc nil est, cur me morer,

Plaut. Poen. 4, 2, 102:

nihil est, cur advenientibus te offerre gestias,

Cic. Fam. 6, 20, 1:

nihil excogitem, quamobrem Oppianico damnari necesse sit?

id. Clu. 26, 70.—

Nihil est, ut, there is nothing that:

nihil fuit in Catulis, ut eos exquisito judicio putares uti litterarum,

Cic. Off. 1, 37, 133.—

Nihil est, it is of no use, to no purpose, in vain:

at ego ab hac puerum reposcam, ne mox infitias eat. Nihil est. Nam ipsa haec ultro, ut factum est, fecit omnem rem palam,

Plaut. Truc. 4, 3, 76: at nihil est, ignotum ad illum mittere: operam luseris. id. Capt. 2, 2, 94; Hor. S. 2, 3, 6.—In a question:

usque adeo nihil est, quod nostra infantia caelum hausit Aventini?

Juv. 3, 84.—

Nihil ad me (sc. pertinet):

recte an secus, nihil ad nos: aut si ad nos, nihil ad hoc tempus,

Cic. Pis. 28, 68; cf. Ter. And. 1, 2, 16; also, nihil ad, nothing to, nothing in comparison with:

nihil ad Persium,

Cic. de Or. 2, 6, 25; id. Leg. 1, 2, 6:

nihil ad tuum equitatum, Caesar, sed ex eis, quos habuit, electos,

id. Deiot. 8, 24.—

Nihil minus, nothing less so, i. e. by no means, not at all:

cadit ergo in virum bonum mentiri, fallere? nihil minus,

Cic. Off. 3, 20, 81:

an Gallos existimatis hic versari animo demisso atque humili? nihil vero minus,

id. Font. 11, 23.—

Nihil dum, nothing as yet:

quamquam nihil dum audieramus, nec ubi esses, nec, etc.,

Cic. Fam. 12, 7, 2; id. Att. 7, 12, 4.—

Nihil mihi cum illo est, I have nothing to do with him:

tecum nihil rei nobis Demipho est,

Ter. Phorm. 2, 3, 74; Ov. F 2, 308.—

Nihil esse, to be nothing or nobody, to have no power, to be of no use, Cic. Div. in Caecil. 14, 47; id. Fam. 7, 27, 2; 7, 33, 1; Ter. And. 2, 1, 14:

aliquem nihil putare,

to esteem meanly, Cic. Sest. 53, 114 (B. and K. nihili):

accepimus eum nihil hominis esse,

a worthless fellow, id. Tusc. 3, 32, 77; but de Attio Dionysio nihil puto esse, nothing about him, i. e. no news of him, id. Fam. 12, 30, 5.—

Aut nihil aut paulum, little or nothing (Gr. oligon ê ouden):

aut nihil aut paulo cui tum concedere digna,

Cat. 68, 131.—

Adverb.

Not (as a strengthened non), in nothing, in no respect, not at all:

me nihil poenitet,

Plaut. Bacch. 5, 2, 63; id. Mil. 4, 2, 16:

conjecturā nihil opus est,

Cic. Rosc. Am. 37, 107; Ter. And. 4, 1, 14:

beneficio isto legis nihil utitur,

Cic. Agr. 2, 23, 61:

de fratre nihil ego te accusavi,

id. Fam. 14, 1, 4:

Thebani nihil moti sunt,

Liv. 42, 46; 3, 65; 6, 38; 49; Sall. C. 16, 5:

nihil miror,

Quint. 2, 17, 15; 6, 1, 38.—

To no purpose, in vain:

herele hanc quidem Nihil tu amassis: mihi haec desponsa est,

Plaut. Mil. 4, 2, 16.—

For no reason: quorsum tandem aut cur ista quaeris? M Nihil sane, nisi ne nimis diligenter anquiras, Cic. Leg. 1, 1, 4. —

nĭhĭlum, i (contr. form nīlum, Lucr. 1, 159; Hor. S. 1, 5, 67), n., nothing:

erit aliquid, quod aut ex nihilo oriatur, aut in nihilum subito occidat,

Cic. Div. 2, 16, 37:

ut de nihilo quippiam fiat,

id. Fat. 9, 18:

interire in nihilum,

id. Ac. 1, 7, 27:

venire ad nihilum,

id. Fam. 11, 12, 1:

ad nihilum recidere,

id. Phil. 7, 8, 27: quam mihi ista pro nihilol id. Att. 14, 9, 1:

aliquid pro nihilo putare,

id. Div. in Caecil. 7, 24; cf. id. Verr. 2, 2, 16, § 40.—

Nihili, of no value, worthless:

quem putamus esse non hili, dicimus nihili,

Varr. L. L. 10, § 81 Müll.; cf.: nihili, qui nec hili quidem est. Paul. ex Fest. p. 175 Müll.:

unde is nihili? ubi fuisti?

Plaut. Cas. 2, 3, 29: nihili est autem suum Qui officium facere immemor est. id. Ps. 4, 7, 2:

homo nihili factus,

unmanned, id. Mil. 5, 16.—Hence, nihili pendere or facere, to esteem as nothing, Plaut. Men. 5, 7, 4; id. Ps. 4, 7, 1; Ter. Eun. 1, 2, 14.—

De nihilo, for nothing, without cause or reason, Plaut. Curc. 4, 1, 17:

mali rem exempli esse, de nihilo hospites corripi,

Liv. 34, 61; 30, 29.—

Nihilo, with compp., by nothing, no: nihilo pluris, quam si, etc., no more than if, etc., Plaut. Bacch. 3, 4, 21:

nihilo minus,

id. Men. 5, 5, 49:

Phaedriae esse nilo minus amicum quam Antiphoni,

Ter. Phorm. 4, 2, 7 (but minus nihilo, less than nothing, id. ib. 3, 3, 2):

nihilo benevolentior,

Cic. Fam. 3, 12, 4:

nihilo major,

id. ib. 6, 3, 4:

nihilo tamen setius,

Caes. B. G. 5, 4 and 7:

nihil segnius,

Liv. 6, 38.—Esp. as adv.: nĭhĭlō mĭnus, or, in one word, nĭhĭlōmĭnus, none the less, no less, nevertheless, notwith standing.

In gen.:

minus dolendum fuit re non perfectā, sed puniendum certe nihilo minus,

Cic. Mil. 7, 19; id. Phil. 5, 9, 26; Quint. 8, 3, 85.—

With si, etsi, quamvis, quamquam, ut, etc.:

in iis rebus, quae nihilo minus, ut ego absim, confici possunt,

Cic. Fam. 10, 2, 2:

nihilo minus eloquentiae studendum est, etsi ea quidam perverse abutuntur,

id. Inv. 1, 4, 5; Caes. B. C. 3, 17:

alia sunt, quae quamvis nolit accidere, nihilominus laudat,

Sen. Ep. 66, 44:

si nihil fiet, nihilominus, etc.,

Cato, R. R. 39, 2.—

Strengthened by tamen:

nihilominus ego hoc faciam tamen,

Ter. Heaut. 5, 3, 10; Cic. Fam. 4, 13, 5; Caes. B. C. 3, 17.—

Nihilo aliter, no otherwise:

ego isti nihilo sum aliter ac fui,

Ter. Phorm. 3, 2, 45.—

Transf., adverb., for non, not, by no means:

nihilum metuenda timere,

Hor. S. 2, 3, 53. —

nīl, nothing, no (rare and mostly poet.;

in Cic. not at all): nil intra est oleam, nil extra est in nuce durum,

Hor. Ep. 2, 1, 31; id. C. 4, 4, 73:

nil sanguinis,

no drop of blood, Ov. M. 13, 266:

nil sui,

nothing proper, id. ib. 3, 435; Vulg. Prov. 10, 2 (in Caes. B. G. 5, 29, the true reading is nihil):

hoc ridere meum, tam nil, nulla tibi vendo Iliade,

such a trifle, Pers. 1, 122.—

Transf. as adv., not at all, by no means:

nil opus est verbis,

Lucr. 5, 263:

ut nil umor abundet,

id. 5, 265; 1, 266:

nil pictis timidus navita puppibus Fidit,

Hor. C. 1, 14, 14.—

nīlum, abl. nīlo, nothing (Lucretian):

ad nilum revorti,

Lucr. 1, 237; so id. 1, 673; 791; 797; 2, 756;

864: nil igitur fieri de nilo posse,

id. 1, 205; 266.

rĕ-linquo, līqui, lictum, 3, v. a.

(With the idea of the re predominating.) To leave behind (cf. desero, omitto).

In gen., to leave behind by removing one's self; to leave, move away from; to leave, abandon (a person or thing).

Lit.:

puerum apud matrem domi,

Plaut. Men. prol. 28:

ipse abiit foras, me reliquit pro atriensi in sedibus,

id. Poen. 5, 5, 4:

me filiis Relinquont quasi magistrum,

Ter. Phorm. 1, 2, 22:

dicerent non me plane de provinciā decessisse, quoniam alterum me reliquissem,

Cic. Fam. 2, 15, 4:

C. Fabium legatum cum legionibus II. castris praesidio relinquit,

Caes. B. G. 7, 40:

cum me servum in servitute pro te hic reliqueris,

Plaut. Capt. 2, 3, 75; cf. id. ib. 5, 1, 18:

fratrem, sc. in provinciā,

Cic. Fam. 2, 15, 4:

post tergum hostem relinquere,

Caes. B. G. 4, 22; cf. id. ib. 7, 11:

ille omnibus precibus petere contendit, ut in Galliā relinqueretur,

might be left behind, id. ib. 5, 6:

greges pecorum... sub opacā valle reliquit,

Ov. M. 11, 277 et saep.:

ea causa miles hic reliquit symbolum,

Plaut. Ps. 1, 1, 53:

hic exemplum reliquit ejus,

id. ib. 2, 2, 56:

(Hecuba) Hectoris in tumulo canum de vertice crinem... relinquit,

leaves behind, Ov. M. 13, 428:

(cacumina silvae) limum tenent in fronde relictum,

left behind, remaining, id. ib. 1, 347.— To leave behind one's self by moving away:

longius delatus aestu, sub sinistrā Britanniam relictam conspexit,

Caes. B. G. 5, 8:

jamque hos, jamque illos, populo mirante, relinquit,

Sil. 16, 503; cf. in pass., to remain or be left behind, Lucr. 5, 626.—

Trop.: hanc eram ipsam excusationem relicturus ad Caesarem, was about to leave behind me just this excuse (for my departure), Cic. Att. 9, 6, 1:

aculeos in animis,

id. Brut. 9, 38:

quod coeptum est dici, relinquitur in cogitatione audientium,

Auct. Her. 4, 30, 41:

aetate relictā,

Ov. M. 7, 170:

repetat relicta,

Hor. Ep. 1, 7, 97.—

Of rank or merit: (Homerus) omnes sine dubio et in omni genere eloquentiae procul a se reliquit,

Quint. 10, 1, 51.—

In partic.

To leave behind one by death; to leave, bequeath, etc.

Lit.:

ea mortua est: reliquit filiam adulescentulam,

Ter. Heaut. 3, 3, 41:

cum pauper cum duobus fratribus relictus essem,

Varr. R. R. 3, 16, 2; cf.:

pauper jam a majoribus relictus,

Nep. Epam. 2, 1:

agri reliquit ei non magnum modum,

Plaut. Aul. prol. 13:

heredem testamento reliquit hunc P. Quintium,

Cic. Quint. 4, 15:

cum ei testamento sestertiūm milies relinquatur,

id. Off. 3, 24, 93:

non, si qui argentum omne legavit, videri potest signatam quoque pecuniam reliquisse,

Quint. 5, 11, 33:

qui mihi reliquit haec quae habeo omnia,

Ter. Eun. 1, 2, 40:

cedo, quid reliquit Phania,

id. Hec. 3, 5, 8 and 13:

fundos decem et tres reliquit,

Cic. Rosc. Am. 7, 20:

aliquantum aeris alieni,

id. Quint. 4, 15:

servus aut donatus aut testamento relictus,

Quint. 5, 10, 67:

alicui arva, greges, armenta,

Ov. M. 3, 585:

se testamento liberum relictum,

Dig. 21, 1, 17, § 16.—

Trop., to leave, leave behind one:

consiliorum ac virtutum nostrarum effigiem,

Cic. Arch. 12, 30:

qui sic sunt, haud multum heredem juvant, Sibi vero hanc laudem relinquont: vixit, dum vixit, bene,

Ter. Hec. 3, 5, 11:

rem publicam nobis,

Cic. Rep. 1, 46, 70; cf.:

statum civitatis,

id. ib. 1, 21, 34; id. Par. 1, 2, 10:

opus alicui,

id. Rep. 1, 22, 35: memoriam [p. 1558] aut brevem aut nullam, id. Off. 2, 16, 55:

monumentum audaciae suae aeternum,

id. Verr. 2, 1, 49, § 129:

quae scripta nobis summi ex Graeciā sapientissimique homines reliquerunt,

id. Rep. 1, 22, 35:

scriptum in Originibus,

id. Brut. 19, 75:

scripta posteris,

Quint. 1, praef. 1:

in scriptis relictum,

Cic. de Or. 2, 46, 194:

orationes reliquit et annales,

id. Brut. 27, 106:

duo tantum volumina,

Suet. Gram. 7:

librum de suis rebus imperfectum,

id. ib. 12; cf.:

si non omnia vates Ficta reliquerunt,

Ov. M. 13, 734:

pater, o relictum Filiae nomen,

Hor. C. 3, 27, 34.—

To leave a thing behind; to leave remaining; to allow or permit to remain, to let remain, leave; pass., to be left, to remain.

Lit.:

nihil relinquo in aedibus, Nec vas, nec vestimentum,

Ter. Heaut. 1, 1, 88:

multis autem non modo granum nullum, sed ne paleae quidem ex omni fructu atque ex annuo labore relinquerentur,

Cic. Verr. 2, 3, 48, § 114:

nihil de tanto patrimonio,

id. Rosc. Am. 3, 10:

equitatus partem illi adtribuit, partem sibi reliquit,

Caes. B. G. 7, 34:

angustioribus portis relictis,

id. ib. 7, 70;

41: unam (filiam) minimamque relinque,

leave to me, Ov. M. 6, 299:

jam pauca aratro jugera regiae Moles relinquent,

Hor. C. 2, 15, 2:

dapis meliora relinquens,

id. S. 2, 6, 89:

magis apta tibi tua dona relinquam,

id. Ep. 1, 7, 43:

haec porcis hodie comedenda relinquis,

id. ib. 1, 7, 19; cf.:

habitanda fana Apris reliquit,

id. Epod. 16, 20:

relinquebatur una per Sequanos via,

remained, Caes. B. G. 1, 9; cf.:

unā ex parte leniter acclivis aditus relinquebatur,

id. ib. 2, 29:

se cum paucis relictum videt,

Sall. C. 60, 7:

nec aliud dicionis Atheniensium praeter ipsam urbem reliquit,

Just. 5, 7, 3.—

Trop.:

quasi corpori reliqueris Tuo potestatem coloris ulli capiendi mala,

Plaut. Truc. 2, 2, 37:

quam igitur relinquis populari rei publicae laudem?

Cic. Rep. 3, 35, 48:

ut vobis non modo dignitatis retinendae, sed ne libertatis quidem recuperandae spes relinquatur,

id. Agr. 1, 6, 17:

ceterorum sententiis semotis, relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio,

id. Fin. 2, 14, 44; cf.:

ne qua spes in fugā relinqueretur,

Caes. B. G. 1, 51:

nullā provocatione ad populum contra necem et verbera relicta,

Cic. Rep. 2, 37, 62; Hor. S. 1, 10, 51:

quis igitur relictus est objurgandi locus?

Ter. And. 1, 1, 127; cf.:

nihil est preci loci relictum,

id. ib. 3, 4, 22; id. Phorm. 3, 3, 14;

and, in another sense: plane nec precibus nostris nec admonitionibus relinquit locum,

i. e. he leaves no occasion for them, renders them superfluous, Cic. Fam. 1, 1, 2:

ne cui iniquo relinqueremus vituperandi locum,

id. Q. Fr. 2, 4, 1:

Aedui nullum sibi ad cognoscendum spatium relinquunt,

Caes. B. G. 7, 42:

spatium deliberandi,

Nep. Eun, 12, 3:

vita turpis ne morti quidem honestae locum relinquit,

Cic. Quint. 15, 49; Plaut. Cas. 2, 3, 33; cf. Cic. Brut. 72, 253 (v. Bernhardy ad loc.):

vita relicta est tantum modo,

Ov. P. 4, 16, 49:

quod munitioni castrorum tempus relinqui volebat,

Caes. B. G. 5, 9 fin.:

mihi consilium et virtutis vestrae regimen relinquite,

Tac. H. 1, 84:

suspicionem alicui relinquere,

Suet. Caes. 86:

aliquem veniae vel saevitiae alicujus,

Tac. H. 1, 68 fin.:

aliquem poenae,

Plin. Ep. 2, 11, 20:

aliquem poenae,

Ov. M. 7, 41: leto, poenaeque, id. id. 14, 217; cf.:

urbem direptioni et incendiis,

to give up, surrender, abandon, Cic. Fam. 4, 1, 2:

neu relinquas hominem innocentem ad alicujus tui dissimilis quaestum,

do not leave, id. ib. 13, 64:

aliquid in alicujus spe,

id. Div. in Caecil. 8, 26; cf. id. ib. 4, 16. — Poet., with obj.-clause:

(metus) Omnia suffundens mortis nigrore, neque ullam Esse voluptatem liquidam puramque relinquit,

Lucr. 3, 40; 1, 703; Ov. M. 14, 100:

dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas,

Hor. S. 1, 1, 52; Sil. 3, 708: nihil relinquitur nisi fuga, there is nothing left, nothing remains, but, etc., Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 6:

relinquitur illud, quod vociferari non destitit, non debuisse, etc.,

Cic. Fl. 34, 85; cf.:

mihi nihil relicti quicquam aliud jam esse intellego,

Plaut. Merc. 3, 4, 81.— Impers. relinquitur, with ut (Zumpt, Gram. §

621): relinquitur, ut, si vincimur in Hispaniā, quiescamus,

it remains, that, Cic. Att. 10, 8, 2; cf.: relinquebatur, ut neque longius ab agmine legionum discedi Caesar pateretur, Caes. B. G. 5, 19 fin. — In a logical conclusion: relinquitur ergo, ut omnia tria genera sint causarum, hence it follows that, etc., Cic. Inv. 1, 9, 12; id. Div. 2, 5, 14.—

With double predicate, to leave a thing behind in a certain state; to leave, let remain, suffer to be, etc.:

eum Plautus locum Reliquit integrum,

has left untouched, Ter. Ad. prol. 10:

praesertim cum integram rem et causam reliquerim,

have left unaltered, Cic. Att. 5, 21, 13; cf.:

Scaptius me rogat, ut rem sic relinquam,

id. ib. 5, 21, 13, §

12: Morini, quos Caesar in Britanniam proficiscens pacatos reliquerat,

Caes. B. G. 4, 37; cf.:

amici, quos incorruptos Jugurtha reliquerat,

Sall. J. 103, 2:

reliquit (eam) Incertam et tristi turbatam volnere mentis,

Verg. A. 12, 160:

(naves) in litore deligatas ad ancoram relinquebat,

Caes. B. G. 5, 9:

erat aeger in praesidio relictus,

id. ib. 6, 38:

in mediis lacerā nave relinquor aquis,

Ov. P. 2, 3, 28:

quod insepultos reliquissent eos, quos, etc.,

Cic. Rep. 4, 8, 26; 2, 11, 21:

aliquid incohatum,

id. ib. 1, 35, 55; cf.:

inceptam oppugnationem,

to give up, abandon, quit, Caes. B. G. 7, 17:

incoepta fila,

Ov. M. 6, 34:

infecta sacra,

id. ib. 6, 202:

opus incoeptum,

id. A. A. 2, 78:

verba imperfecta,

id. H. 13, 13:

pro effectis relinquunt, vixdum incohata,

Quint. 5, 13, 34:

aliquid injudicatum,

id. 10, 1, 67:

aliquid neglectum,

id. 1, 1, 29:

incertum,

id. 2, 10, 14:

tantas copias sine imperio,

Caes. B. G. 7, 20 init.; cf.:

sine ture aras,

Ov. M. 8, 277:

verbum in ambiguo,

Lucr. 4, 1137:

mulierem nullam nominabo: tantum in medio relinquam,

Cic. Cael. 20, 48; cf.:

correptio in dubio relicta,

Quint. 7, 9, 13.

(With the idea of the verb predominant.) To leave behind one, to leave, go away from; to forsake, abandon, desert a person or thing.

In gen.

Lit.:

ubi illaec obsecrost quae me hic reliquit,

Plaut. Truc. 2, 6, 32: relinquamus nebulonem hunc, Scip. Afr. ap. Gell. 4, 18, 3; cf.:

non ego te hic lubens relinquo neque abeo abs te,

Plaut. Am. 1, 3, 33:

domum propinquosque reliquisse,

Caes. B. G. 1, 44; cf. id. ib. 1, 30:

relictis locis superioribus,

Hirt. B. G. 8, 36:

loci relinquendi facultas,

Caes. B. G. 3, 4 fin.:

Ilio relicto,

Hor. C. 1, 10, 14:

urbes,

id. ib. 2, 20, 5:

moenia,

id. Epod. 17, 13:

litus relictum Respicit,

Ov. M. 2, 873:

Roma relinquenda est,

id. Tr. 1, 3, 62:

colles clamore relinqui (sc.: a bubus),

were left behind, Verg. A. 8, 216 Wagn.:

limen,

id. ib. 5, 316:

mensas,

id. ib. 3, 213:

dominos,

Cat. 61, 51:

volucres Ova relinquebant,

Lucr. 5, 802 et saep.—

Trop.: me somnu' reliquit, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 52 Vahl.); cf.:

quem vita reliquit,

Lucr. 5, 63: reliquit aliquem vita, for to die, Ov. M. 11, 327:

ubi vita tuos reliquerit artus,

id. Ib. 339;

for which, also, reversely: animam relinquam potius, quam illas deseram,

Ter. Ad. 3, 4, 52; so,

vitam,

Verg. G. 3, 547; cf. Tac. A. 4, 34:

lucem,

Verg. A. 4, 452:

lumen vitale,

Ov. M. 14, 175:

consitus sum senectute, vires Reliquere,

Plaut. Men. 5, 2, 6:

aliquem animus,

id. Mil. 4, 8, 37; Caes. B. G. 6, 38:

animus reliquit euntem,

Ov. M. 10, 459:

aliquem anima,

Nep. Eum. 4, 2:

ab omni honestate relictus,

abandoned, destitute of, Cic. Rab. Perd. 8, 23:

ab alterā (quartanā) relictum esse,

id. Att. 8, 6, 3; cf. Hor. S. 2, 3, 290.—

In partic., pregn., to leave in the lurch; to forsake, abandon, desert, etc. (v. desero, destituo, prodo).

Lit.:

qui... Reliquit deseruitque me,

has forsaken me, has given me the slip, Plaut. Most. 1, 3, 45; cf.:

reliquit me homo atque abiit,

Ter. And. 4, 4, 5:

succurrere relictae,

Verg. A. 9, 290.—

Of the forsaking of a lover by his mistress,

Plaut. Truc. 2, 4, 64; Tib. 3, 6, 40; Prop. 1, 6, 8; Ov. H. 10, 80; id. M. 8, 108:

paucos, qui ex fugā evaserant, reliquerunt,

i. e. let them escape, Caes. B. G. 3, 19. — Of things, to leave, give up, abandon, etc.:

argentum si relinquo ac non peto, etc.,

Plaut. Aul. 1, 2, 31:

auctores signa relinquendi et deserendi castra,

Liv. 5, 6; cf.:

relictā non bene parmulā,

Hor. C. 2, 7, 10.—

Trop., to leave, let alone, give up, resign, neglect, forsake, abandon, relinquish:

rem et causam et utilitatem communem non relinquere solum, sed etiam prodere,

Cic. Caecin. 18, 50 (for which:

derelinquo jam communem causam,

id. ib. 35, 103):

jus suum dissolute,

id. ib. 36, 103:

affectum, cum ad summum perduxerimus,

Quint. 6, 1, 29:

(puella) Quod cupide petiit, mature plena reliquit,

Hor. Ep. 2, 1, 100: eum rogato, ut relinquat alias res et huc veniat, to leave or lay aside every thing else, Plaut. Rud. 4, 6, 8; cf.:

omnibus relictis rebus,

id. Cist. 1, 1, 6; so,

relictis rebus (omnibus),

id. Ep. 4, 2, 35; id. Truc. 2, 1, 25; Ter. And. 2, 5, 1; id. Eun. 1, 2, 86; id. Heaut. 4, 7, 12; Lucr. 3, 1071; Cic. de Or. 3, 14, 51; Caes. B. C. 3, 102; cf.

also: res omnes relictas habeo prae quod tu velis,

Plaut. Stich. 2, 2, 38:

omnia relinques, si me amabis, cum, etc.,

Cic. Fam. 2, 14:

et agrorum et armorum cultum,

to give up, abandon, neglect, id. Rep. 2, 4, 7:

si tu ea relinquis et deseris,

id. Verr. 2, 4, 36, § 80:

studium exquirendi,

id. Ac. 1, 3, 7:

agrum alternis annis,

to suffer to lie fallow, Varr. R. R. 1, 44, 3:

loca relicta,

uncultivated, wild lands, Front. Limit. p. 42 Goes.; so,

relictae possessiones,

Cic. Agr. 1, 1, 3:

milites bellum illud, quod erat in manibus, reliquisse,

abandoned, relinquished, id. Rep. 2, 37, 63; cf. possessionem, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

obsidionem,

to raise the siege, Liv. 5, 48:

caedes relinquo, libidines praetereo,

leave unmentioned, Cic. Prov. Cons. 3, 6:

consulto relinquere (locum), opp. praetermittere,

id. Off. 3, 2, 9; cf.:

hoc certe neque praetermittendum neque relinquendum est,

id. Cat. 3, 8, 18; and:

audistis haec, judices, quae nunc ego omnia praetereo et relinquo,

id. Verr. 2, 3, 44, § 106;

in this sense also,

id. Brut. 45, 165; cf. id. ib. 19, 76; Hor. A. P. 150:

cur injurias tuas conjunctas cum publicis reliquisti?

left unnoticed, uncensured, Cic. Verr. 2, 1, 33, § 84; cf.:

vim et causam efficiendi reliquerunt,

id. Fin. 1, 6, 18:

vos legatum omni supplicio interfectum relinquetis?

id. Imp. Pomp. 5, 11:

quis est, qui vim hominibus armatis factam relinqui putet oportere,

id. Caecin. 3, 9.— Poet., with obj.clause:

quod si plane contueare, mirari multa relinquas,

leave off, cease, Lucr. 6, 654.